پژوهشگران انجمن پاتولوژی بالینی و انستیتو علوم، تکنولوژی و سیاستهای عمومی ایالات متحده امریکا در پژوهشی مفصل به بررسی استرس شغلی رزیدنتهای پزشکی امریکا و عوامل مرتبط با آن پرداختند.
روش:
در این پژوهش پیمایشی آنلاین ۱۱۵ رزیدنت تخصص و ۳۰ دستیار فوق تخصص از ایالات متحده امریکا داوطلب شرکت شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استرس شغلی، پرسشنامه فرسودگی شغلی، پرسشنامه تعادل کار-زندگی، پرسشنامه رضایت شغلی، پرسشنامه اضطراب شغلی، پرسشنامه سلامت روان، و پرسشنامه تنظیم هیجانی بودند.
یافتهها:
الف)
- ۹۴٫۴% از رزیدنت های تخصص و دستیاران فوق تخصص در ایالات متحده امریکا استرس شغلی را گزارش نمودند. از این میان، ۴۰٫۸% استرس شغلی بسیار زیاد را اعلام نمودند. استرس شغلی رابطه مثبت و نیرومندی با اضطراب شغلی آنها دارد.
- بیش از یک سوم رزیدنت ها و دستیاران امریکایی در حال حاضر دچار فرسودگی شغلی هستند. ۷۵% از آنها در طول دوره تحصیلی و کاری خود تجربه فرسودگی شغلی را داشته اند.
- ۱۴٫۷% رزیدنت ها و دستیاران فشار کار بسیار زیادی را گزارش نموده اند. ۸۳٫۹% از دستیاران و رزیدنت های پژوهش فشار کاری زیادی را بیان داشته اند.
- فشار کاری دستیاران و رزیدنت های پزشکی در حدی است که ۸۹٫۴% آنها بیان داشتند برنامه کاری آنها با ساعات زندگی شخص آنها تداخل جدی دارد. همچنین، ۶۷% آنها مشکلات سلامت هیجانی را تجربه می کنند.
ب)
- تحلیل ها نشانگر تاثیر مستقیم فشار کاری بالا بر افزایش استرس شغلی و فرسودگی شغلی رزیدنت ها و دستیاران پزشکی است. بیشترین دلیل فشار کاری بالا تعداد وظایف/ بیماران به ازای هر نفر گزارش شده است.
- بیش از نیمی از رزیدنت های تخصص و ۴۰% دستیاران اضطراب شغلی متوسط به بالا را گزارش نمودند. بیش از نیمی از آنها دلیل اضطراب خود را احتمال خطای بالینی در تشخیص و/یا سیر درمان و آرام کردن اتند یا فلوی بالا دست خود ابراز نمودند.
- یکی از بزرگترین عوامل دغدغه، اضطراب و استرس شغلی رزیدنتهای پزشکی و دستیاران پزشکی امریکایی، قانع کردن و کسب رضایت/آرامش بالادستی خود در سلسله مراتب بیمارستان آموزشی است.
پ)
- ۷۶٫۲% از رزیدنت ها و دستیاران از احترام همکاران به خود و ۷۸٫۷% آنها از احترام مدیر گروهشان به خود رضایت کامل را ابراز نمودند. کمتر از نیمی از رزیدنت ها و دستیاران (۴۹٫۲%) احساس می کردند دانشگاه و موسسه درمانی آنها برایشان احترام قایل است.
- ۶۸٫۷% از رزیدنت ها و دستیاران در ایالالت متحده امریکا دچار مشکلات تعادل کار-زندگی را تجربه می کنند. تنها ۳۷٫۳% از آنها تعادل کار-زندگی خود را رضایت بخش یا خوب گزارش کرده اند.
- بین ۲۷٫۳ تا ۳۵% از موسسات آموزش پزشکی ایالات متحده امریکا منابع لازم برای تقویت بهداشت روانی، سلامت هیجانی، پیشگیری و کاهش افسردگی شغلی، و یا مدیریت و کاهش فرسودگی شغلی را برای دستیاران و رزیدنت های پزشکی خود فراهم می نمایند. رابطه بین فراهم آوردن و دسترسی دانشگاهی این منابع و استرس شغلی، فرسودگی شغلی، اضطراب شغلی و عدم تعادل کار-زندگی منفی و معکوس است.
- نزدیک به نیمی از رزیدنت ها و دستیاران بیان داشتند دوره آموزش آنها، ایشان را از نظر هیجانی سخت و غیر قابل تحمل نموده است. اما در حین حال ۶۸٫۹% آنها از شغل و تحصیلات خود ابراز رضایت نمودند.
راهبردهای کارکردی:
- کاهش فشار کاری در دوره های تخصص و فوق تخصص پزشکی (کاهش نسبت وظایف/بیمار به رزیدنت/دستیار) عامل مهمی برای افزایش سلامت روانی، کاهش استرس و فرسودگی شغلی و در نتیجه کاهش خطاهای بالینی در فرآیند آموزش پزشکی محسوب می شود.
- فعال سازی مراکز بهداشت روانی، غربالگری های دوره ای بهداشت روانی و شغلی، افزایش ساعاتهای استراحت و خواب، و برگزاری دوره های مداوم آموزش مهارت های زندگی و شغلی بویژه مدیریت هیجانی و مدیریت استرس، کمک شایانی به کاهش استرس شغلی پزشکان خواهد کرد.
- سیاستهای ادغام منابع حمایت روانی-اجتماعی و گروههای کانونی روانشناختی در برنامههای آموزشی رزیدنتها و دستیاران پزشکی، کمک بهینهای برای کاهش استرس شغلی رزیدنتهای پزشکی خواهد بود.
Abstract
Objectives:
The study explored job stress, burnout, work-life balance, well-being, and job satisfaction among pathology residents and fellows.
The aims were to examine the prevalence and sources of stress and burnout, as well as identify resources to promote work-life balance and well-being and prevent burnout.
Methods:
The study used a cross-sectional survey deployed online to a large national sample of pathology residents and fellows.
Results:
Job stress and burnout were prevalent, with more than a third of the respondents reporting that they were currently experiencing burnout. The respondents, particularly residents, were struggling with academics, and higher percentages were struggling with work-life balance and emotional well-being.
Overall, the majority of respondents who rated their work-life balance indicated that it was poor or fair. Among the factors contributing to job stress and burnout and detracting from work-life balance, workload was the leading factor.
Conclusions:
The factors contributing to job stress and burnout included organizational factors such as workload, value, and aspects of the learning environment, as well as personal factors such as work-life integration.
One of the overarching implications is the need to address a range of interdependent considerations in designing resources to reduce job stress, promote work-life balance, and prevent burnout.
لینک منبع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر (further reading)
دیدگاهتان را بنویسید