پژوهشگران دانشگاه بولونیا ایتالیا و دانشگاه تیرانا آلبانی در پژوهشی که به تازگی منتشر شده به بررسی تاثیرات تاب‌آوری بر میزان استرس پس از آسیب پناهجویان جنگی پرداختند.

روش:

در این پژوهش نقش تاب آوری پناهجویان جنگی و استرس پس از آسیب به روش مقعطی-عرضی صورت گرفت. ۸۰ پناهجوی جنگی داوطلب از کشورهای خاورمیانه که در کمپ‌های اروپایی بودند، مشارکت نمودند. متوسط سن این افراد ۲۳٫۶ سال بود. تمام این افراد حسب مصاحبه روانی و آزمون‌های روانی واجد تشخیص اختلال استرس پس از آسیب (PTSD) بودند. سبک‌های مقابله‌ای و تاب‌آوری این افراد توسط آزمون‌های کتبی سنجش شد.

نتایج نشان دادند:

  1. پناهجویان جنگی که در معرض جنگ در کشورهای خود قرار می‌گیرند، در بیش از یک صحنه جنگی آسیب‌های جدی روانپزشکی دیده‌اند.
  2. یک سوم پناهجویان جنگی واجد شرایط تشخیص PTSD و ۴۰ درصد آن واجد تشخیص اختلال روانپزشکی هستند.
  3. مدت زمان مواجهه با صحنه‌های هولناک جنگی و مدت زمان اقامت در کمپ‌های پناهجویی در تشدید PTSD و اختلالات روانی نقش موثری دارند.
  4. تاب‌آوری به میزان زیاد منجر به کاهش اختلالات روانی و PTSD در پناهجویان جنگی می‌شود.

راهبردهای کاربردی:

  • بیشترین شدت PTSD ابتدا در سربازان و سپس در آوارگان/ پناهجویان جنگی مشاهده می‌شود.
  • آوارگان/ پناهجویان جنگی شاهد سخت‌ترین وقایع زندگی خود بوده و اکثر آنها بدلیل جنگ‌های داخلی از کشور خود آواره می‌شوند. کمپ‌های پناهجویان از جمله محل‌های بسیار حیاتی برای ارائه انواع خدمات روانشناختی و مددکاری هستند.
  • ارائه مهارت‌های ده‌گانه زندگی در کمپ‌های آوارگان/ پناهجویان جنگی کمک شایانی به کاهش مشکلات روانی-اجتماعی این افراد خواهد کرد.
  • تاب‌آوری برخلاف تصور عامّه، صفتی نیست که تماماً ژنتیکی و سرشتی باشد، بلکه به میزان زیادی در محیط فرد آموزش مستقیم و غیرمستقیم داده می‌شود (مهارت خود‌آگاهی و مهارت همدلی).
  • بر اساس دستاوردهای مهم این پژوهش، با آموزش گسترده مهارت‌های ده‌گانه زندگی و تاکید بر مهارت‌های تاب‌آوری می‌توان افراد را در برابر مشکلات شدید ناشی از استرس‌های حاد زندگی ایمن‌سازی نمود.

War trauma exposed refugees and posttraumatic stress disorder: The moderating role of trait resilience

 

Abstract

 

Objective

Examining how exposure to pre-migration war related trauma and duration of living in refugee camp can impact on PTSD and psychiatric morbidity, while assessing the moderating role of trait resilience and coping style.

Methods

In a cross-sectional study, exposure to war related trauma and duration of living in refugee camp was evaluated in a sample of 83 asylum seekers and refugees from the Middle East, together with an assessment of PTSD and psychiatric morbidity via self-rating instruments. Trait resilience and coping style were also measured.

Results

Eighty-three participants were included in the analysis, 96.4% reported having experienced more than one war related traumatic event while the mean duration of living in refugee camps was 23.6 (SD = ۷٫۶) years. Of the entire sample, 32.5% reached the threshold for clinical presence of PTSD and 38.8% for psychiatric morbidity.

Both pre-migration war related trauma (F(1,82) = ۲۴٫۱۱۸, p < .۰۰۱) and duration of living in refugee camp (F(2,81) = ۲٫۵۱۱, p = .۰۰۸) were significantly associated with PTSD. Trait resilience moderated effects of high-profile trauma exposure on PTSD severity, R2 = ۰٫۲۶, MSE = ۰٫۵۴۷, F(3,79) = ۹٫۶۳۵۷, p < .۰۰۰۱, with higher resilience levels weakening the effect of traumatic exposure on PTSD development.

Conclusions

Our results shed light on the ways that resilience can influence the relationship between war trauma exposure and PTSD symptoms. Findings support the role of resilience-based interventions in order to bolster resilient functioning and optimize treatment of this disadvantaged and highly distressed population.

Keywords

PTSD, Trauma exposure, Duration of living in refugee camp, Trait resilience, Coping style, Refugees.

لینک منبع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر ??(further reading)??