پژوهشگران دانشگاه سالاماناکا اسپانیا و دانشگاه ماستریخت هلند در پژوهشی مشترک به بررسی عوامل زمینه روانشناختی کاهش وزن همچون پرخوری هیجانی و اراده لاغری پرداختند.
روش پژوهش پرخوری هیجانی و اراده لاغری:
در این پژوهش آزمایشی اکتشافی/تبیینی، 650 بزرگسال اسپانیایی داوطلب شرکت شدند. مدت زمان پژوهش 3 ماه بود.
سن داوطلبان بین 20 تا 65 سال بود. BMI داوطلبان بین 27.5 تا 40 کیلوگرم/مترمربع بود.
ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه مشخصات انسان سنجی (انتروپومتری)، گزارش فعالیت بدنی، پرسشنامه استرس، پرسشنامه عزت نفس، پرسشنامه ادراک ریسک، پرسشنامه انگیزش، و آزمون خودکارآمدی بودند.
یافته های پژوهش پرخوری هیجانی و اراده لاغری:
- بین فعالیت بدنی و خودکارآمدی رابطه مثبت معناداری وجود دارد.
- در افرادی که رژیم لاغزی می گیرند، میزان کاهش وزن رابطه مثبت با احساس خودکارآمدی و فعالیت جسمانی دارد.
- میزان کاهش وزن رابطه مستقیم با میزان اراده به لاغری دارد.
- کاهش وزن رابطه مستقیم با میزان خودکارآمدی افرادی که رژیم می گیرند دارد.
راهبردهای کارکردی پژوهش پرخوری هیجانی و اراده لاغری:
- برای کاهش وزن در کنار مسایلی همچون استرس و طرحواره های روانی، لازم است به سطح خودکارآمدی و انگیزش فرد برای لاغری نیز توجه شود.
- برای کاهش وزن تنها کاهش و محدودیت کالری دریافتی کافی نیست. لازم است حتماً در هر برنامه رژیم لاغری، ورزش روزانه هم ادغام شود.
- بهتر است پیش از شروع هرگونه مداخله برای لاغری، افراد دارای اضافه وزن ابتدا از نظر روانشناختی مورد ارزیابی و روان درمانی قرار بگیرند.
Establishing the relevance of psychological determinants regarding physical activity in people with overweight and obesity
Abstract
Background/Objective
To identify the most relevant determinants involved in Physical Activity (PA) changes in the EVIDENT 3 study population, measured by the International PA Questionnaire (IPAQ) and the Actigraph GT3X accelerometer.
Method:
Exploratory study. Data used were collected from EVIDENT 3 study (N = 650). Items to measure psychological determinants were chosen from the baseline questionnaires.
PA minutes/week were assessed by an accelerometer and IPAQ.
The sample was analyzed by the control group (CG), the intervention group (IG) and Body Mass Index, using Confidence Interval-Based Estimation of Relevance (CIBER) analyses.
Results:
486 participants, (IG: n = 251, CG: n = 235) were included. IG shows a positive association between PA assessed by accelerometer and self-efficacy.
In IG, the overweight sample shows a positive association between PA assessed by accelerometer and motivation and self-efficacy.
PA assessed by accelerometer obtained a higher explained variance (R2) in IG, both people with overweight (.10 – .55) and obesity (.03 – .19).
In CG, IPAQ reached better results in people with overweight (.12 – .49).
Conclusions:
Motivation and self-efficacy showed as relevant in increasing PA minutes/week, but only in the people with overweight in IG.
There might be other factors not analyzed that could improve the low R2 obtained.
Keywords
Physical activity Accelerometry, Motivation Obesity Experiment, Dr. Amir Mohammad Shahsavarani emotional eating IPBSES.