پژوهشگران دانشگاه چین شرقی، دانشگاه نیویورک شانگهای، و مرکز نوآوریهای آموزشی چین در پژوهشی مشترک به بررسی تاثیرات خلق و خوی فرزند در کیفیت زندگی زناشویی همسران پرداختند.
روش:
در این پژوهش ۷۱۴ خانواده چینی که فرزندی در سنین بین ۳ تا ۶ سال دارند شرکت نمودند. خلق و خوی کودکان توسط پرسشنامه کوتاه رفتار کودک (CBQ-VSF)، رضایت زناشویی توسط پرسشنامه ENRICH، و میزان مشارکت والدین در فرزند پروری توسط پرسشنامه کیفیت فرزندپروری مشارکتی (CRQ) مورد سنجش قرار گرفتند.
نتایج:
- شاخص عواطف منفی در خلق و خوی فرزند در رضایت زناشویی همسران تاثیر منفی دارد.
- شاخص کنترل خودآگاه در خلق و خوی فرزند در رضایت زناشویی همسران تاثیر مثبت دارد.
- تاثیر خلق و خوی فرزند در کیفیت زندگی زناشویی همسران ، از طریق تغییر ادراک مادر نسبت به میزان حمایت و مشارکت در فرزندپروری پدر عمل میکند.
- خلق و خوی فرزند تاثیری در ادراک میزان مشارکت مادر در فرزندپروری از جانب پدر ندارد.
- کیفیت زندگی تاثیر تعدیل کننده در رابطه خلق و خوی کودک و مشارکت در فرزندپروری همسران ندارد.
- میزان رضایت زناشویی و جنسی تاثیر مستقیمی بر میزان مشارکت در فرزندپروری همسران (هم پدر و هم مادر) دارد.
راهبردهای کارکردی:
- در روابط خانوادگی، تعاملات دخیل در فرزندپروری کاملاً دوسویه هستند: هم خلق و خوی کودک و هم نظام شخصیتی والدین، نقش مهمی در میزان مشارکت در فرزندپروری والدین دارند.
- رضایت زناشویی و رضایت جنسی، عوامل کلیدی و بسیار مهم در مسایل و تعاملات زناشویی هستند و هرچه سطح رضایت زناشویی و جنسی همسران پایینتر باشد، بیتوجهی آنها به فرزندانشان بیشتر است.
- آموزشهای مهارتهای همسرداری و آموزش تعاملات درست زناشویی و جنسی در دورههای مهارتهای ازدواج، تضمینکننده بقاء و دوام روابط پس از ازدواج خواهند بود.
- فراگیری مهارتهای دهگانه زندگی، مهارتهای همسرداری و مهارتهای فرزندپروری کمک شایانی به اصلاح روابط بین والدین و فرزندان و افزایش مشارکت والدین برای فرزندپروری خواهد نمود.
- مشاوران خانواده و روانشناسان سلامت، با ادغام دورههای مهارتهای دهگانه زندگی و مهارتهای ازدواج میتوانند نقشی بسیار کلیدی در بهبود کیفیت خانواده، کیفیت فرزند، کیفیت زندگی، و کاهش تنشهای زناشویی داشته باشند.
Contributions of child temperament and marital quality to coparenting among Chinese families
Abstract
Given the importance of coparenting in children’s development, examining antecedents of coparenting quality is imperative. However, existing research has primarily focused on Western contexts.
Using data collected from 714 Chinese families with preschool-aged children, the current study examined the associations between child temperament and coparenting quality. We further explored the potential moderating role of marital quality in such associations.
The results showed that a child’s negative affect was negatively related, while child effortful control was positively related, to mother-perceived coparental support (i.e., fathers’ contributions to coparenting). However, child temperament was not associated with father-perceived coparental support (i.e., mothers’ contributions to coparenting).
Marital quality did not moderate the relationships between child temperament and coparenting, whereas marital satisfaction was positively linked to coparenting quality for both fathers and mothers. The findings revealed that the relationships among child temperament, marital quality, and coparenting could vary by parent gender in the Chinese context.
For both mothers and fathers, improving marital satisfaction may be the key to ensuring higher quality coparenting. It is especially important to support fathers with temperamentally difficult children to improve their coparenting quality.
Keywords
Coparenting, Marital satisfaction, Temperament, Negative affect, Effortful control, Chinese preschoolers
لینک منبع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر (further reading)