کورتیزول غروب‌گاهی؛ علامت سرطان پستان زنان

پژوهشگران دانشگاه پالوآلتو و دانشگاه استنفورد ایالات متحده امریکا در پژوهشی بدیع با نام(کورتیزول غروب‌گاهی؛ علامت سرطان پستان پخش‌شونده در زنان) به بررسی سطح کورتیزول غروب‌گاهی بعنوان عامل فیزولوژیک استرس برای شناسایی متاستاز در سرطان پستان زنان پرداختند.

روش:

در این پژوهش آزمایشی کورتیزول غروب‌گاهی؛ علامت سرطان پستان پخش‌شونده در ۱۱۱ زن دارای سرطان پستان راجعه یا متاستازی با حداقل سن ۵۵ سال شرکت نمودند. تست کورتیزول بزاقی هنگام بیداری، ۳۰ دقیقه بعد از بیداری، ساعت ۱۲ ظهر، ساعت ۱۷ و ساعت ۲۱،  و تست فرونشانی دگزامتازون از داوطلبان بعمل آمد.

نتایج:

1. الگوهای نوسان روزانه کورتیزول بزاقی پیش‌بینی‌کننده زنده ماندن بیماران دارای سرطان پستان، سرطان ریه، و سرطان کلیه هستند.
2. الگوهای کورتیزول نشانگر میزان فعالیت محور HPA و حلقه بازخوردی بازداری HPA است.
3. کورتیزول حین صبح تغییر و نوسان معناداری در زنان دارای سرطان پستان ندارد.
4. کورتیزول غروب‌گاهی نوسان معناداری بین زنان دارای سرطان پستان دارد.
5. کورتیزول غروب‌گاهی بخصوص در ساعت ۲۱ به تنهایی در افتراق بین شدت و روند سرطان پستان، ۸۶% دقت دارد.

راهبردهای کاربردی:

• با توجه به رابطه مثبت سطح بالای کورتیزول غروب‌گاهی با پیشرفت سرطان پستان زنان، بخصوص در ساعت ۲۱، بهتر است مداخلات کاهش استرس و کورتیزول در این افراد در محدوده ساعت ۲۱ شب صورت گیرد.
• تمرینات ورزشی، مراقبه، و انجام تمرینات مدیریت استرس، در صورت اجرا شدن در محدود ساعت ۹ شب می‌توانند کمک بیشتری برای مهار سرطان پستان زنان ارائه کنند.

Evening salivary cortisol as a single stress marker in women with metastatic breast cancer

Abstract

Background

Flattened diurnal salivary cortisol patterns predict shorter subsequent survival with breast, lung, and renal cell carcinomas. The underlying cause of this flattened slope is undetermined, though it has been hypothesized to be secondary to a deficit in the amplitude of the circadian clock.

To gain greater insight into the portions of the diurnal salivary curve that are associated with cancer survival, we examined:

(1) which points in the diurnal curve are predictive of the slope of the curve and.

(2) whether elevated evening cortisol levels alone are associated with reduced HPA-axis feedback inhibition (i.e., decreased sensitivity to the dexamethasone suppression test).

Method

We examined study hypotheses on adult women with advanced breast cancer (age = ۵۴٫۳ ± ۹٫۵۸ years; n = ۹۹) using non-parametric Wilcoxon’s rank-sum tests, Spearman correlation coefficients and an accuracy formula based on a confusion matrix.

Cortisol was sampled five times per day for three consecutive days, with dexamethasone administered late on the second day.

Results

Salivary cortisol concentrations did not vary between those with flat and steep slopes during the morning (p’s > .05), but did vary in the evening (p’s < 0.05).

Furthermore, the concentration of the 2100h alone was 86% accurate in discriminating between individuals classified as having “flat” or “steep” slopes. Dexamethasone suppression was only associated with diurnal salivary cortisol slope (p = .۰۰۴۲).

Conclusions

Evening cortisol levels are a sensitive indicator flattened diurnal cortisol slope, suggesting evening cortisol may also be a useful predictor of breast cancer survival.

Future research should focus on determining the causes of abnormally increased evening cortisol.

Keywords

Metastatic breast cancer, Salivary cortisol, Diurnal cortisol, HPA-axis.

لینک منبع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر (further reading)

Evening salivary cortisol as a single stress marker in women with metastatic breast cancer

Flattened diurnal salivary cortisol patterns predict shorter subsequent survival with breast, lung, and renal cell carcinomas. The underlying cause of…