پژوهشگران دانشگاه اولسان و دانشگاه ملی چونبوک کره جنوبی در پژوهشی مشترک به بررسی تاثیرات سبک مقابله مذهبی منفی و مثبت بر تنشهای روانشناختی بیماران دارای صرع پرداختند.
روش:
تعداد ۸۸ داوطلب بزرگسال دارای صرع در این پژوهش پیمایشی مقطعی-عرضی شرکت نمودند. ابزارهای پژوهش شامل شاخص مذهب دانشگاه دوک (DUREL)، مقیاس مقابله مذهبی (B-RCOPE)، و مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستان (HADS)، بودند.
نتایج:
- در بین بیماران دارای صرع، میزان کاربرد سبک مقابله مذهبی مثبت بیش از کاربرد سبک مقابله مذهبی منفی بود.
- میزان مذهبی بودن به شکل مثبت با سبک مقابله مذهبی مثبت در بیماران دارای صرع رابطه دارد.
- میزان مذهبی بودن بیماران دارای صرع رابطهای با سبک مقابله مذهبی منفی در آنها ندارد.
- سبک مقابله مذهبی منفی رابطه مستقیم و نیرومندی با سطوح بالاتر اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به صرع دارد.
- سبک مقابله مذهبی مثبت رابطه ای با اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به صرع ندارد.
راهبردهای کارکردی:
- معنویت و مذهبی بودن رابطه مثبتی با سطح بالای کیفیت زندگی و پیشرفت بهتر درمان در انواع بیماریها، از جمله صرع، کاهش بیماریها و افزایش طول عمر دارد.
- سبک مقابله مذهبی منفی شامل افکار تنبیه شدن از سوی خدا، بیتوجهی خدا به فرد، بدون پاسخ ماندن دعاهای فرد، تاوان دادن بابت گناهان، و مجازات الهی هستند.
- پژوهشهای مختلف نشانگر رابطه سبک مقابله منفی با افزایش تنش و اضطراب در افراد و بیماران هستند.
- آموزش مدیریت هیجان (بویژه مدیریت خشم)، و مهارتهای خودآگاهی و همدلی کمک شایانی به کاهش کاربرد سک مقابله منفی مذهبی و تقویت کاربرد سبک مقابله مذهبی مثبت میشوند.
Negative, but not positive, religious coping strategies are associated with psychological distress, independent of religiosity, in Korean adults with epilepsy
Abstract
Purpose
Religion can be important in the everyday lives of persons with epilepsy (PWE). However, there is little research on religion, as it relates to individuals with epilepsy. We determined a relationship between religious coping strategies and psychological distress in Korean adults with epilepsy who had a religious affiliation.
Methods
This cross-sectional study was conducted in outpatient clinics. Religiosity and religious coping strategies were assessed using the Duke University Religion Index (DUREL) and the Brief Religious Coping Scale (B-RCOPE). Psychological distress was measured using the Hospital Anxiety Depression Scale (HADS). Univariate and multivariate linear regression analyses were performed.
Results
A total of 88 participants were included. Positive religious coping strategies were more likely utilized than negative religious coping (p < ۰۰۱). Religiosity was positively correlated with positive coping (r = ۰٫۴۳۹, p < ۰٫۰۰۱) but was not correlated with negative coping. Negative coping was significantly related to higher levels of anxiety (β = ۰٫۲۳۷, standard error (SE) = ۰٫۱۰۷, p < ۰٫۰۵) and depressive symptoms (β = ۰٫۲۶۰, SE = ۰٫۰۹۵, p < ۰٫۰۱), after controlling for religiosity and other confounding factors. However, positive coping was not related to anxiety and depressive symptoms. The two types of coping strategies were positively related to each other (r = ۰٫۳۰۴, p < ۰٫۰۱).
Conclusions
We found significant positive associations between negative religious coping and anxiety and depressive symptoms in PWE. Positive religious coping was not related to anxiety and depressive symptoms.
Keywords
Epilepsy, Religiosity, Religious coping, Depression, Anxiety, Quality of life
لینک منبع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر (further reading)
there is little research on religion, as it relates to individuals with epilepsy.
We determined a relationship between religious coping strategies and psychological
distress in Korean adults with epilepsy who ha…