همسرکشی و همسرآزاری: تحلیل آمار ایالات متحده امریکا

فهرست مطالب

پژوهشگران دانشگاه کلرودا ایالات متحده امریکا در پژوهشی به بررسی متغیرهای جمعیت‌شناختی و وضعیت همسرکشی و همسرآزاری در ایالات متحده امریکا پرداختند.

روش پژوهش

در این پژوهش که به شیوه تحلیل ثانوی صورت گرفت، داده‌های حاصل از سیستم ملی گزارش مرگ ناشی از خشونت در بازه زمانی ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۵ میلادی که مربوط به همسرکشی و همسرآزاری در ایالات متحده امریکا بود مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهای مورد بررسی شامل شغل، صنعت حوزه کار، و تحصیلات بودند. استانداردسازی مشاغل بر اساس طبقه‌بندی استاندارد شغلی سال ۲۰۱۰ میلادی انجام شد.

نتایج نشان دادند:

در بازه زمانی بین ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۵ میلادی تعداد قربانیان همسرکشی و همسرآزاری که منجر به مرگ شده بود، شامل ۴۹۳۱ زن بود.
تفکیک شغلی زنان قربان همسرکشی و همسرآزاری، هیچ تفاوتی در شغل زنان قربانی و مردان مرتکب جنایت مشاهده نشد.
اکثریت زنان قربانی همسرکشی و همسرآزاری دوره دبیرستان را تکمیل نموده بودند.
۲۰ درصد زنان قربان همسرکشی و همسرآزاری، لیسانس داشتند.
سطح تحصیلات و شغل زنان قربان، پیش‌بینی کننده یا محافظت کننده آنها در برابر همسرکشی و همسرآزاری نیست.

راهبردهای کارکردی:

خشونت علیه همسران یکی از مذموم‌ترین رفتارهای پرخاشگرانه است که تحت عنوان خشونت خانگی طبقه‌بندی می‌شود.
در تمامی فرهنگ‌ها و ادیان، خشونت جسمانی و روانی علیه همسران (بویژه شوهر علیه زن) زشت و ناپسند شمرده شده است.
افراد لازم است پیش از وارد شدن به مقوله همسرگزینی، در دوره‌های مهارت‌های ده‌گانه زندگی و دوره‌های همسرگزینی و همسرداری که توسط متخصصان بهداشت روانی برگزار می‌شود شرکت نمایند تا شیوه‌های درست تعامل و زندگی مشترک را بیاموزند.
بعنوان عامل بسیار مهم و محافظت کننده، لازم است افراد پیش از نهایی شدن قصد خود برای ازدواج با فرد مورد نظر، حتماً برای مشاوره ازدواج به متخصصان بهداشت روان مراجعه نموده و تصمیم خود ار منوط به نتایج مثبت مشاوره ازدواج نمایند.
همسران (بویژه زنانی) که در معرض خشونت و پرخاشگری (کلامی و یا خدای نکرده بدنی) شوهران خود هستند، لازم است برای کاهش آسیب و دریافت حمایت و مراقبت‌های لازم به متخصصان بهداشت روانی و اورژانس اجتماعی (۱۲۳) مراجعه نمایند.

It doesn’t just happen to “Other” people – An exploration of occupation and education level of women who die from intimate partner violence

Abstract

Introduction

While age, sex, and race/ethnicity of victims of intimate partner violence (IPV) have been described, little has been examined regarding other characteristics.

We aim to characterize occupation and education levels of female victims of IPV homicide.

Methods

We retrospectively reviewed the National Violent Death Reporting System from 2003 to 2015 for victims of IPV homicide.

Occupation, industry, and education fields were examined to categorize victims according to the 2010 Standard Occupation Classification.

Results

۴۹۳۱ female victims of IPV were included. When clustering by job type, no single group dominated. Most victims had completed at least high school, with approximately 20% having at least some college.

Conclusion

Occupation and education level of women victims do not predict or protect against homicide in IPV, and these details are often omitted in data collection.

This underscores the societal ubiquity of this public health crisis and argues for universal screening and better data collection, including in surgical populations.

Keywords

Intimate partner violence, Healthcare disparities, Education, Occupation.

لینک منبع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر (further reading)

It doesn’t just happen to “Other” people – An exploration of occupation and education level of women who die from intimate partner violence

While age, sex, and race/ethnicity of victims of intimate partner violence (IPV) have
been described, little has been examined regarding other characteristics. We aim to
characterize occupation and education levels of female victims of IPV homicide.

(در صورت جذابیت و علاقمندی به موضوع، مطلب را برای دیگران نیز بازنشر فرمایید).