پژوهشگران دانشگاه هانیانگ کره جنوبی، و دانشگاه اِموری ایالات متحده امریکا به بررسی رابطه بین انواع وضعیت تاهل و خودکشی در بزرگسالان پرداختند.
در این پژوهش فراتحلیلی، مقالات منتشره بین سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ میلادی مورد بررسی قرار گرفتند. ۳۶ مقاله و ۱۷۰ مورد خودکشی مورد فراتحلیل، تحلیل زیرگروه و فرارگرسیون واقع شدند.
نتایج این پژوهش نشان دادند:
- در بررسیهای صورت گرفته، روابط بین وضعیت تاهل و خودکشی، متقابل و بعضاً چند متغیری هستند.
- افراد مجرد ازدواج نکرده نسبت به افراد متاهل با احتمال ۲ برابر، در معرض خطر خودکشی هستند.
- خطر خودکشی در افراد مجرد ازدواج نکرده زیر ۶۵ سال از افراد ۶۵ ساله و بالاتر بیشتر است.
- خطر خودشکی در افراد مجرد ازدواج نکرده مرد زیر ۶۵ سال بیش از افراد مجرد ازدواج نکرده زن زیر ۶۵ سال است.
- از سن ۶۵ سالگی به بعد، خطر خودشکی در زنان ارتباط معناداری با وضعیت تاهل ندارد.
- خطر خودکشی در زنان و مردان مطلقه، بسیار بیشتر از افراد مجرد ازدواج نکرده همسن خود است.
- خطر خودکشی در افراد دارای زمینههای بیماریهای روانی مزمن و ناتوانکننده بالاتر از جمعیت عادی است؛ بسیاری از افرادی که در فرهنگهای سنتی (که بخش اعظم جمعیت جهانی را تشکیل میدهند) زندگی میکنند، به دلیل همین بیماریها مجرد مانده و ازدواج نمیکنند.
- شناسایی علل دقیق رابطه بین وضعیت تاهل و کیفیت ازدواج، نیازمند بررسی اطلاعات دموگرافیک و سوابق بیماری/سلامت افراد نیز هست که در این پژوهش امکان بررسی آن نبود.
راهبرد کاردبری:
- عدم ازدواج عاملی مهم در کاهش سلامت روانشناختی و افزایش خطر خودکشی است. اما طلاق، بسیار بیشتر از مجرد بودن، ریسک خودکشی را افزایش میدهد.
- آموزش مهارتهای همسرگزینی و مهارتهای همسرداری در کنار فراگیری مهارتهای دهگانه زندگی کمک شایانی به انتخاب درست و ازدواج با دوام نموده و با افزایش رضایت زناشویی ریسک خودکشی را در جمعیت عمومی پایین خواهد آورد.
- برای پیشگیری/کاهش خطر طلاق و خودکشی، لازم است افراد در کنار یادگیری مهارتهای همسرگزینی و همسرداری، حتماً پیش از ازدواج با فرد مورد نظر خود، برای مشاوره ازدواج اقدام کرده و تصمیم خود را منوط به نتایج نهایی مشاوره ازدواج نمایند.
Marital status integration and suicide: A meta-analysis and meta-regression
Abstract
Marital status is an index of the phenomenon of social integration within social structures and has long been identified as an important predictor suicide. However, previous meta-analyses have focused only on a particular marital status, or not sufficiently explored moderators.
A meta-analysis of observational studies was conducted to explore the relationships between marital status and suicide and to understand the important moderating factors in this association. Electronic databases were searched to identify studies conducted between January 1, 2000 and June 30, 2016. We performed a meta-analysis, subgroup analysis, and meta-regression of 170 suicide risk estimates from 36 publications.
Using random effects model with adjustment for covariates, the study found that the suicide risk for non-married versus married was OR = ۱٫۹۲ (۹۵% CI: 1.75–۲٫۱۲). The suicide risk was higher for non-married individuals aged <65 years than for those aged ≥۶۵ years, and higher for men than for women. According to the results of stratified analysis by gender, non-married men exhibited a greater risk of suicide than their married counterparts in all sub-analyses.
But women aged 65 years or older showed no significant association between marital status and suicide. The suicide risk in divorced individuals was higher than for non-married individuals in both men and women. The meta-regression showed that gender, age, and sample size affected between-study variation.
The results of the study indicated that non-married individuals have an aggregate higher suicide risk than married ones. In addition, gender and age were confirmed as important moderating factors in the relationship between marital status and suicide.
Keywords
Marital status, Social integration, Suicide, Gender, Culture, Age, Meta-analysis, Meta-regression.
لینک منبع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر (further reading)
(در صورت جذابیت و علاقمندی به موضوع، مطلب را برای دیگران نیز بازنشر فرمایید).
کانال #دکترامیرمحمدشهسوارانی
TELEGRAM:
https://t.me/DrAmirMohammadShahsavarani
INSTAGRAM: