پژوهشگران دانشگاه ویندزور کانادا و دانشگاه ایالتی وین ایالات متحده امریکا در پژوهشی مروری به بررسی تغییرات در هویت ورزشکاران پارالمپیک در دوران ورزش و پس از بازنشستگی آنها پرداختند.
اهم یافتههای این پژوهش به شرح زیرند:
- طبق تحلیلهای عامل پرسشنامههای سنجش هویت قهرمانان ورزشی (AIMS)، هویت ورزشکاران پارالمپیک دارای ۴ عامل هویت خود، هویت اجتماعی، انحصاری بودن، و عواطف منفی است.
- هویت قهرمانی در ورزشکاران پارالمیپک مرد (در قیاس با زنان)، مسنتر (نسبت به جوانتر) و نخبه (در برابر نبوغ پایین) نیرومندتر است.
- هویت ورزشکاران پارالمپیک تحت تاثیر عوامل روانشناختی نظیر احساس رقابت، کیفیت زندگی، جهتگیری برد، جهتگیری به هدف، و اعتماد به نفس جسمانی است.
- هرچه هویت ورزشی در ورزشکاران پارالمپیک نیرومندتر باشد، میزان باور آنها به معلولیت، پذیرش برچسب و واژه معلولیت و نیز محدودیتپذیری آنها کمتر است.
- پذیرش مشکلات ناشی از محدودیتهای جسمانی در افراد و ورود آنها به عرصه ورزش و پارالمپیک به میزان بالایی تحت تاثیر هویت اجتماعی، پذیرش اجتماعی نسبت به این افراد، و اعتماد اجتماعی است.
- پذیرش اجتماعی پایین و منفی نسبت به افراد دارای محدودیت جسمانی، هویت ورزشی آنها را تضعیف کرده و احتمال افسردگی پس از آسیب و بازنشستگی پیش از موعد این افراد را بیشتر خواهد کرد.
- یافتن معنا در محدودیت جسمانی (چه مادرزادی و چه بعد از تولد) کمک شایانی به رشد هویت و افزایش کیفیت زندگی ورزشکاران پارالمپیک در دوران ورزش میکند.
- در صورت ادامه فعالیتهای ورزشی پس از بازنشستگی ورزشی و سالمندی در قالب مربیگری، آموزش، داوری، مدیریت، و برگزاری رخدادهای ورزشی، هویت ورزشکاران پارالمپیک حفظ و تقویت شده و کیفیت زندگی آنها حفظ خواهد شد.
راهبردهای کارکردی
- با توجه به اینکه افرادی که با محدودیتهای جسمانی مادرزادی متولد میشوند، از نظر هویتی، بویژه هویت ورزشکاری، بسیار شکننده و ضعیف هستند، تشویق و ادغام این افراد در ورزش و تیمهای ورزشی به سرعت و میزان زیادی در ترمیم هویت و ایجاد شخصیت نیرومند در آنها عمل میکند.
- هرچه جامعه و محیط زندگی افراد دارای محدودیتهای جسمانی پذیرش بیشتری نسبت به این بخش از جامعه داشته و بجای تمرکز بر محدودیتهای آنها، با دیدگاهی مثبت به تشویق و تاکید بر توانمندیهای آنها بپردازد، این افراد با احتمال بیشتری به سمت فعالیتهای مثبت و ادغام اجتماعی رو خواهند آورد.
- هرچه محیط اجتماعی افراد دارای محدودیت جسمانی حمایتگرتر باشد، این افراد با احتمال بیشتری به سمت ورزشهای قهرمانی و بالفعلسازی توانمندیهای خود خواهند رفت.
- تقویت سیستمهای استعدادیابی ورزشی برای ورزشکاران پارالمپیک، امری بسیار حیاتی برای ادغام اجتماعی و استفاده از ظرفیتهای افراد دارای محدودیت جسمانی است.
- آموزش روانی و توانمندسازی روانشناختی ورزشکاران پارالمپیک در کنار آموزش خانواده و نیز جامعه نقش مهمی در بهبود هویت و کیفیت زندگی این بخش از جامعه خواهد داشت.
Para Sport Athletic Identity from Competition to Retirement: A Brief Review and Future Research Directions
KEY POINTS
Athletes with disabilities describe their disability and sport participation in diverse ways, and different factors contribute to one’s athletic identity development.
Quantitative research on para sport athletic identity suggests that possessing a strong athletic identity can have both positive and negative effects, whereas qualitative research on para sport athletic identity reveals that sport participation serves as a catalyst for athletes with disabilities to develop positive identities and to challenge disablist attitudes.
Although individuals with congenital and acquired disabilities both experience identity-related challenges, those with acquired permanent disabilities face an additional challenge of acknowledging a forever lost past self (or selves).
Future researchers might consider examining athletes with acquired disabilities’ perceptions of their past, present, and future selves through the lens of narrative identity and identifying the capabilities (eg, compassion, courage) of those who acknowledge loss but embrace current and future selves.
Keywords
Identity, Athlete identity, Elite athletes, Paralympics, Sport participation, Disability identity.
لینک منبع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر
(further reading)
