پژوهشگران دانشگاه نرمال آنوهی چین به بررسی روابط بین سرمایه روانشناختی و ACT (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد) و تاثیر آن بر درگیری تحصیلی دانش‌آموزان پرداختند.
روش:
در این پژوهش آزمایشی ۳۵ دانش آموز دبیرستانی پایه هفتم شرکت نمودند. ابزارهای پژوهش مقایس درگیری تحصیلی اوترخت (UWES-s)، پرسشنامه سرمایه روانشناختی مثبت (PPQ)، و پرسشنامه انعطاف‌پذیری روانشناختی (AAQ-II) بودند.
گروه آزمایش آموزش ACT شامل ۱۰ جلسه را دریافت نمودند و گروه کنترل بطور همزمان آموزش های اخلاقی را به همان میزان دریافت نمودند. هر هفته ۲ جلسه به مدت ۱ ساعت مداخلات صورت گرفتند.
یافته‌ها:
- رابطه بین سرمایه روانشناختی و ACT در دانش‌آموزان دبیرستانی مثبت و مستقیم است. آموزش ACT منجر به افزایش سرمایه روانشناختی در دانش‌آموزان می‌شود.
- آموزش ACT افزون بر سرمایه روانشناختی، منجر به افزایش درگیری تحصیلی و بالاتر رفتن درس خواندن و نمرات دانش‌آموزان دبیرستانی می‌شود.
- آموختن ACT منجر به افزایش انعطاف‌پذیری روانشناختی دانش آموزان دبیرستانی می‌شود
- تعدیل رابطه بین سرمایه روانشناختی و ACT ، منجر به تشدید تقویت درگیری تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی می‌شود.
راهبردهای کارکردی:
- یادگیری درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بعنوان رویکردی ترکیبی، در کنار آموزش معنویت، خودآگاهی، درون‌نگری، و مدیریت استرس، کمک شایانی به بهبود درسی و تحصیلی دانش آموزان می‌کند.
- در بسته‌های آموزشی درسی برای دانش آموزانی که برای المپیاد و کنکور در حال تحصیل هستند، ترکیب مهارتهای دهگانه زندگی و ACT به شکل موثری منجر به افزایش یادگیری و بهبود نتایج آنها در امتحاناتشان خواهد شد.
- دانش آموزانی که مشکلات تحصیلی دارند و نمرات پیشرفت تحصیلی آنها مطلوب نیست، می‌توانند با فراگیری مهارتهای سرمایه روانشناختی و ACT ، به شکل مطلوبی موفقیت تحصیلی را تجربه نمایند.
Abstract
Background
Acceptance and Commitment Therapy (ACT) has gained strong empirical support in Western countries, but has been less widely used in countries with different cultural contexts, such as China.
Furthermore, there are fewer empirical studies examining use of ACT in children, compared to adult populations.
Related, positive psychological factors, such as psychological capital and school engagement of adolescents are rarely reported in the literature related to ACT.
This study aimed to bridge these gaps in the literature by evaluating the efficacy of an ACT group intervention on Chinese junior high school students’ psychological capital and school engagement.
Methods
Participants (N = ۳۵) were randomly assigned to an ACT group or a control group, during which they received either ACT-based courses or courses on Chinese Ideological and Moral Character.
All students participated in ten 1-h workshops across five weeks simultaneously. Participants in both groups completed the Utrecht work Engagement Scale-student (UWES-s), Positive Psychological Capital Questionnaire (PPQ), and Acceptance and Action Questionnaire II (AAQ- II) before and after the intervention.
Results
The ACT group showed significant improvement in psychological capital (d = ۰٫۸۰), school engagement (d = ۰٫۴۹), and psychological flexibility (d = ۰٫۵۶) after the intervention, while there were no significant improvements in the control group.
The ACT group and the control group showed significant differences in psychological capital (d = ۱٫۴۰) and school engagement (d = ۰٫۷۸) after the treatment, with the ACT group demonstrating higher scores across both measures.
Conclusion
These findings indicate that group-based ACT offers a valuable way to promote adolescents’ psychological capital and school engagement. Larger sample size and randomized controlled studies are needed to evaluate the intervention in future.
Keywords
Acceptance and commitment therapy, Psychological capital, School engagement, Psychological flexibility.
لینک منبع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر 
(further reading)
