پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی واشینگتن ایالات متحده امریکا در پژوهشی مروری به بررسی وضعیت خواب در بیماری آلزایمر نوع انسانی پرداختند.

اهم یافته‌های این پژوهش به شرح زیرند:

الف)

  • مشکلات خواب ارتباطات تنگاتنگی با اختلالات شناختی و آسیب‌شناسی در بیماری آلزایمر دارند.
  • کاهش کارآمدی خواب (نسبت کل خواب به زمان حضور در رختخواب) رابطه مستقیمی با رسوب آمیلوئید در مغز سالمندان دارند.
  • کاهش ۱۰% از خواب REM شبانه در سالمندان رابطه مستقیم با افزایش پروتئین تائو، بتاآمیلوئید، و بروز بیماری آلزایمر دارد.
  • اختلالات خواب در بیماری آلزایمر نوع انسانی به عنوان یک نشانه بسیار زود هنگام شناخته می‌شوند.
  • بیدار ماندن در شب و کاهش خواب شبانه منجر به افزایش تولید بتاآمیلوئید، افزایش تولید پروتئین تائو  و در نتیجه کاهش شفافیت مایع مغزی نخاعی در مغز می‌شوند.

ب)

  • افزایش غیرطبیعی سطح اورکسین در مغز منجر به کاهش خواب و افزایش اختلالات خواب در بیماری آلزایمر شده و در نتیجه منجر به فازایش بتاآمیلوئید و پروتئین تائو می‌شود.
  • بهم ریختگی الگوهای خواب در بیماری آلزایمر منجر به افزایش تولید بتاآمیلوئید و پروتئین تائو در مغز افراد بیمار نسبت به افرادی که آلزایمر ندارند، می‌شود.
  • آپنه انسدادی خواب یکی از عوامل خطرساز از اختلالات خواب در بیماری آلزایمر است. درمان آپنه انسدادی خواب منجر به کاهش بروز آلزایمر خواهد شد.
  • استفاده از آلمورکسانت که بازدارنده دوگانه بتاآمیلوئید است است منجر به کاهش رسوب بتاآمیلوئید در مغز و بهبود خواب در بیماری آلزایمر می‌شود.

It’s complicated: The relationship between sleep and Alzheimer’s disease in humans

Abstract

Alzheimer’s disease (AD) is a progressive neurodegenerative disorder characterized by an asymptomatic period of amyloid-β (Aβ) deposition as insoluble extracellular plaque, intracellular tau aggregation, neuronal and synaptic loss, and subsequent cognitive dysfunction and dementia.

Aim

A growing public health crisis, the worldwide prevalence of AD is expected to rise from 46.8 million individuals affected in 2015 to 131.5 million in 2050.

Results

Sleep disturbances have been associated with increased future risk of AD. A bi-directional relationship is hypothesized between sleep and AD with sleep disturbances as either markers for AD pathology and/or a mechanism mediating increased risk of AD.

Conclusion

In this review, the evidence in humans supporting this complex relationship between sleep and AD will be discussed as well as the therapeutic potential and challenges of treating sleep disturbances to prevent or delay the onset of AD.

Keywords

Sleep, Alzheimer’s disease, Amyloid-beta, Tau.

لینک منبع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر ??(further reading)??


دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *