پژوهشگران کلینیک مایو، و مرکز پژوهش بیومدیکال پنینگتون ایالات متحده امریکا در پژوهشی آزمایشی به بررسی تاثیرات کاهش خواب کافی در دریافت انرژی، مصرف انرژی، و چاقی شکمی پرداختند.
با وجودی که عواقب و پیامدهای کاهش خواب کافی و کم خوابی در حوزه چاقی و اضافه وزن کاملاً واضح و مشخصند. اما شواهد آزمایشی در این زمینه محدود بوده و هیچ پژوهشی در مورد توزیع چربی در بدن وجود نداشت.
به گفته دکتر امیر محمد شهسوارانی روانشناس اعصاب انستیتو رزا مایند IPBSES، پژوهش حاضر این صورت انجام شد که خواب افراد منقطع بود. اما دسترسی به غذا برای دریافت انرژی energy intake، مصرف انرژی energy expenditure، و فعالیت بدنی آزاد بود.
اهمیت خواب و الگوهای شبانه روز در انسان
چرخه خواب و بیداری یکی از مهمترین بایوریتم های بدن انسان ها محسوب می شود. پژوهش های متعددی تاثیرات کم خوابی، بدخوابی و یا اختلالات خواب را نشان داده اند. موارد متعددی با کاهش خواب کافی مرتبط بوده و یا از آن ناشی می شوند.
به گفته دکتر امیر محمد شهسوارانی موارد زیر جزو معروفترین پیامدهای منفی کسر خواب و کاهش خواب کافی زیر 8 ساعت در روز است:
- کاهش ترمیم بدنی
- افزایش سرعت پیری
- ریزش مو
- چین و چروک پوست
- کاهش توان حافظه و یادآوری
- کاهش میل جنسی در مردان و زنان
- کاهش تعداد اسپرم و نیز کاهش تعداد اسپرم های بارور در مردان
- افزایش بیماری های قلبی عروقی
- کاهش تراکم استخوانی
- افزایش احتمال سکته های مغزی
- افزایش احتمال ابتلا به انواع دمانس به خصوص دمانس آلزایمر
در عین حال، به ویژه در بازه زمانی بین 40 تا 50 سالگی، لازم است افراد بزرگسال حتماً حداقل 8 ساعت خواب شبانه داشته باشند. تا ضمن پیشگیری از احتمال زوال عقل در سالمندی، روند پیری در سال های بعد از 60 سالگی در آنها کند شود.
در صورتی که از مشکلات و اختلالات خواب رنج می برید پیشنهاد می کنیم با مراجعه به متخصصان خواب و رعایت بهداشت خواب به سلامتی و سالمندی سالم برسید. به ویژه وقفه های انسدادی تنفسی خواب sleep apnea که علامتشان خرو پف است، می توانند منجر به انقطاع و کاهش خواب کافی شما گردند. برای درمان آپنه خواب لازم است به متخصص ریه و نیز متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه نمایید.
روش پژوهش کاهش خواب کافی
پژوهش بررسی تاثیرات کاهش خواب کافی بر روی 12 داوطلب سالم غیر فربه non-obese انجام شد. 9 نفر از شرکت کنندگان در پژوهش کاهش خواب کافی مرد و 3 نفر دیگر از داوطلبان زن بودند. دامنه سنی داوطلبان بین 19 تا 39 سال بود. روش پژوهش به صورت آزمایش تصادفی کنترل شده و ضربدری بود.
داوطلبان به مدت 21 روز در کلینیک خواب مستقر شدند. 4 روز اول برای سازگاری بود. 14 روز دوره آزمایشی کاهش خواب کافی بود. گروه آزمایشی تنها 4 ساعت فرصت خواب در شبانه روز داشتند. در حالی که گروه کنترل طی هر شبانه روز می توانستند 9 ساعت بخوابند. 3 روز پایانی پژوهش نیز دوره بازیابی recovery segment طرح آزمایشی بود.
مقیاس های پژوهش کاهش خواب کافی
مقیاس های پیش آزمون، ارزیابی های مکرر، و پس آزمون طرح کاهش خوابیدن کافی عبارتند از:
- مقیاس دریافت انرژی
- مقیاس مصرف انرژی
- وزن بدن
- ترکیب بدنی body composition
- توزیع چربی در بدن
- نشانگرهای زیستی شبانه روزی
یافته ها و نتایج پژوهش کاهش خواب کافی
- گروه آزمایشی کاهش خواب کافی نسبت به گروه کنترل میزان بیشتری از مصرف کالری، پروتئین، و چربی داشتند.
- مصرف انرژی در گروه آزمایش و کنترل تفاوتی نسبت به یکدیگر نداشت.
- افراد گروه آزمایش کاهش خواب کافی نسبت به گروه دارای خواب کافی به میزان معناداری وزنشان بیشتر شد.
- در میزان توده چربی کلی بدن در گروه های مختلف پژوهشی تفاوتی ایجاد نشدن.
- چربی زیر جلدی subcutaneous و چربی شکمی افراد گروه کاهش خواب کافی به شکل معناداری افزایش یافت
راهبردهای کارکردی کاهش خواب کافی
- طبق گفته دکتر امیر محمد شهسوارانی عصب روانشناس انستیتو علوم رزا مایند RozaMind|IPBSES کاهش خواب کافی در ترکیب با رژیم غذایی کنترل نشده ad libitum منحر به افزایش دریافت انرژی می شود.
- با کاهش خواب کافی تغییری در الگوی مصرف انرژی در بدن انسان به وجود نمی آید.
- کم خوابی و کاهش خواب کافی طی شبانه روز به میزان کمتر از 8 ساعت در بزرگسالان منجر به چاقی تنه و شکم آنها می شود.
- افزایش چاقی تنه و شکم خطر بیماری های قلبی عروقی و متابولیکی را در افراد بزرگسال زن و مرد به شدت افزایش می دهد.
Effects of Experimental Sleep Restriction on Energy Intake, Energy Expenditure, and Visceral Obesity
Abstract
Background
Although the consequences of sleep deficiency for obesity risk are increasingly apparent, experimental evidence is limited and there are no studies on body fat distribution.
Objectives
The purpose of this study was to investigate the effects of experimentally-induced sleep curtailment in the setting of free access to food on energy intake, energy expenditure, and regional body composition.
Methods
Twelve healthy, nonobese individuals (9 males, age range 19 to 39 years) completed a randomized, controlled, crossover, 21-day inpatient study.
The study comprising 4 days of acclimation, 14 days of experimental sleep restriction (4 hour sleep opportunity) or control sleep (9 hour sleep opportunity), and a 3-day recovery segment.
Repeated measures of energy intake, energy expenditure, body weight, body composition, fat distribution and circulating biomarkers were acquired.
Results
With sleep restriction vs control, participants consumed more calories (P = 0.015), increasing protein (P = 0.050) and fat intake (P = 0.046).
Energy expenditure was unchanged (all P > 0.16). Participants gained significantly more weight when exposed to experimental sleep restriction than during control sleep (P = 0.008).
While changes in total body fat did not differ between conditions (P = 0.710), total abdominal fat increased only during sleep restriction (P = 0.011), with significant increases evident in both subcutaneous and visceral abdominal fat depots (P = 0.047 and P = 0.042, respectively).
Conclusions
Sleep restriction combined with ad libitum food promotes excess energy intake without varying energy expenditure.
Weight gain and particularly central accumulation of fat indicate that sleep loss predisposes to abdominal visceral obesity. (Sleep Restriction and Obesity; NCT01580761).
Key Words
energy intake, obesity, sleep, sleep restriction, visceral fat, weight gain, Dr. Amir Mohammad Shahsavarani sleep deprivation
Abbreviations and Acronyms
BMI, body mass index, CT, computed tomography, DEXA, dual-energy X-ray absorptiometry, PSG, polysomnography, Dr. Amir Mohammad Shahsavarani Sleep disorders.