پژوهشگران دانشگاه ملی استرالیا در پژوهشی که به تازگی منتشر شده است به بررسی تغییرات در توجه بینایی در سالمندی و توجه فضایی انتخابی در طول سن (بویژه در دوره سالمندی) و تاثیرات ناشی از پیری بر آن پرداختند.
توجه بینایی در سالمندی
توجه بینایی فضایی نوعی از توجه بینایی است که شامل جلب توجه به مکانی در یک نقطه از فضا می باشد. این نحوه تحلیل در مدل های توجه به طور هم زمان با نسخه کوتاه مدت و موقتی خود که به توجه بینایی موقت شناخته می شود. توجه بینایی فضایی به‌طور گسترده‌ای در تجزیه و تحلیل های ویدئویی در تشریح دید توسط کامپیوترو برای ارائه عملکرد بهتر و توضیحی قابل تفسیر از مدل های یادگیری عمیق هوش مصنوعی به کار گرفته شده‌است.
در نوروساینس، توجه بینایی در سالمندی اهمیت بسیار زیادی دارد. با توجه به ضعیف شدن تدریجی بینایی در سالمندی، در صورت افت همزمان توجه بینایی سالمندی، اتفاقات ناگوار زیادی برای افراد در سنین پیری خواهد افتاد.
توجه بینایی در سالمندی این امکان را به انسان با سن بالا می دهد که اطلاعات تصویری را به صورت انتخابی از طریق اولویت بندی ناحیه‌ای در میدان بینایی خودش پردازش کند.
ابتدا در توجه بینایی در سالمندی فضایی، منطقه ای از فضا در حوزه بینایی برای توجه انتخاب می شود. سپس اطلاعات درون این ناحیه بینایی در مغز بیشتر پردازش می شود.
تحقیقات توجه بینایی در سالمندی نشان داده اند که زمانی که توجه بینایی فضایی سالمندی ایجاد می شود، فرد سالمند معمولاً در تشخیص هدفی که در یک موقعیت مورد انتظار، در مقایسه با یک موقعیت دور از انتظار، ظاهر می‌شود، سریعتر و دقیقتر عمل می نماید.
روش پژوهش توجه بینایی در سالمندی:
در این پژوهش آزمایشی برای توجه بینایی در سالمندی ۱۴۳ داوطلب بین سنین ۱۸ تا ۸۰ ساله در دو فاز آزمایشی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
مواد ارزیابی پژوهش توجه بینایی در سالمندی شامل مصاحبه مختصر وضعیت روانی (MMSE)، افسردگی، شخصیت، سلامت روانی و جسمانی، زمان واکنش، حرکات چشم و آزمون نرم‌افزاری توجه بینایی فضایی انتخابی بودند.
نتایج پژوهش توجه بینایی در سالمندی نشان دادند:
- افزایش سن منجر به کاهش گستره توجه فضایی و افزایش دقت در توجه انتخابی بینایی می‌شود.
- هنگام نبود محرک بینایی، محدودیت توجه سالمندان بیش از جوانان است.
- افراد جوان نسبت به سالمندان سالم به گستره وسیع‌تری از میدان بینایی توجه می‌کنند که نشانگر زوال حافظه کاری در سالمندان است.
- کاهش گستره توجه بینایی در سالمندان منجر به افزایش حساسیت ادارکی می‌شوند؛ در نتیجه آنها به جزییات، بیشتر و بهتر توجه می‌کنند.
پیشنهادات کاربردی پژوهش توجه بینایی در سالمندی:
- تمرینات عصب‌روانشناختی بویژه توانبخشی عصب‌روانشناختی می‌توانند نقش مهمی در افزایش ظرفیت حافظه کاری و بهبود توجه بینایی سالمندان داشته باشند.
- کاهش توجه بینایی فضایی، نوعی عملکرد انطباقی با کاهش توانمندی های حرکتی و دیداری افراد سالمند است. برنامه منظم
- ورزش روزانه، معاینات و درمان‌های منظم پزشکی و نیز بهبود وضعیت سلامتی، در کنار توانبخشی عصب-روانشناختی کمک شایانی به افزایش ظرفیت توجه دیداری سالمندان و سالمندی موفق می‌کند.
Highlights
- Age influences inhibitory spread when placeholders are absent from a visual display.
- Older adults have a steeper inhibitory slope compared to younger adults.
- Older adults have a narrower spread of attention compared to younger adults.
Abstract
Spatial attention is a necessary cognitive process, allowing for the direction of limited capacity resources to varying locations in the visual field for improved visual processing.
Aims:
Thus, understanding how ageing influences these processes is vital. The current study explored the relationship between the spatial spread of attention and healthy ageing using an inhibition of return task to tap visual attention processing.
This task allowed us to measure the spatial distribution of inhibition, and thus acted as a marker for attentional spread. Past research has indicated minimal age differences in inhibitory spread.
However, these studies used placeholder stimuli, which may have restricted the range over which age differences could be reliably measured.
Methods:
To address this, in Experiment One, we measured the relationship between the spatial spread of inhibition and healthy ageing using a method which did not employ placeholders.
Results:
In contrast to past research, an age difference in inhibitory spread was observed. Where in comparison to younger adults, older adults exhibited a relatively restricted spread of attention.
Experiment Two then confirmed these findings, by directly comparing inhibitory spread for placeholder present and placeholder absent conditions, across younger and older adults.
Conclusion:
Again, it was found that age differences in inhibitory spread emerged, but only in the placeholder absent condition.
Possible reasons for the observed age differences in attention are discussed.
Keywords
Spatial attention, Ageing, Attention distribution, Dr. Amir Mohammad Shahsavarani Sptial Attention with in Aging.
لینک منبع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر 
(further reading)
