فهرست مطالب

پژوهشگران انتستیتو ماکس پلانک و دانشگاه فنی درسدن در پژوهشی مروری به بررسی مبانی نظری عصب‌روانشناختی همدلی و نظریه ذهن (ToM) در انسان برای کنشوری بهینه اجتماعی پرداختند.

???اهم یافته‌های پژوهش مروری حاضر به شرح زیرند:

همدلی به افراد کمک می‌کند هیجانات را با دیگران به اشتراک گذاشته و از طریق تعاملات غیرکلامی منجر به دیسترس همدلانه، نوعی ناسازگارانه از تشدید همدلانه، یا دلسوزی، احساس گرمی و نگرانی نسبت به دیگران می‌شود که بعنوان مولفه های عاطفی-اجتماعی شناخته می‌شوند.
نظریه ذهن (ToM) منجر به درکی شناختی از افکار یا تمایلات دیگران می‌شود که مولفه شناختی-اجتماعی است.
علی الظاهر همدلی و نظریه ذهن از یکدیگر جدا هستند، اما در عمل به هم پیوسته و مرتبطند.
فرآیندهای عاطفی-اجتماعی و شناختی-اجتماعی بر اساس کنش‌وری های عصبی و رفتار از یکدیگر قابل تفکیک هستند.
شبکه‌های عصبی مربوط به عواطف و شناخت‌های اجتماعی بطور جداگانه در هر موقعیت فعال می‌شوند که این فعال شدن می‌تواند همزمان و همراه با همدیگر باشد. در عین حال این شبکه‌های عصبی با هم تعاملات متقابلی در موقعیت‌های پیچیده اجتماعی دارند.
برای عمل و کنش در تقریباً تمامی موقعیت های پیچیده اجتماعی، لازم است شناخت و هیجان بطور همزمان و با تعامل متقابل با یکدیگر، فعال شوند.
رفتارهای سودمند اجتماعی نیازمند کارکردهای عاطفی-اجتماعی و شناختی-اجتماعی بطور همزمان هستند.

On the interaction of social affect and cognition: empathy, compassion and theory of mind

Abstract

Empathy, compassion and Theory of Mind (ToM) are central topics in social psychology and neuroscience. While empathy enables the sharing of others’ emotions and may result in empathic distress, a maladaptive form of empathic resonance, or compassion, a feeling of warmth and concern for others, ToM provides cognitive understanding of someone else’s thoughts or intentions. These socio-affective and socio-cognitive routes to understanding others are subserved by separable, independent brain networks. Nonetheless they are jointly required in many complex social situations. A process that is critical for both, empathy and ToM, is self-other distinction, which is implemented in different temporoparietal brain regions. Thus, adaptive social behavior is a result of dynamic interplay of socio-affective and socio-cognitive processes.