پژوهشگران دانشگاه هایدلبرگ آلمان و دانشگاه برن سوئیس در پژوهشی مشترک به بررسی وضعیت و کیفیت رفتارهای کمک‌جویی پیش از خودکشی و خودزنی غیرخودکشی در نوجوانان آلمانی پرداختند. کمک‌جویی پیش از خودکشی و خودزنی امری بسیار مهم برای حفظ جان نوجوانان محسوب می شود.
روش پژوهش کمک‌جویی پیش از خودکشی و خودزنی:
- دراین پژوهش پیمایشی تحلیل ثانوی، داده های حاصل از پژوهش گروه همسالان AtR!Sk استفاده شد. تعداد افراد مورد بررسی شامل 672 نوجوان بین سنین 1 تا 19 سال با میانگین سنی 15.2 سال است. 82% از این افراد مونث هستند.
- در بررسی کمک‌جویی پیش از خودکشی، 95% از افراد حداقل یک تشخیص روانپزشکی، 63% دارای اختلال خلقی، 32% دارای اختلال دوقطبی، و 30% دارای اختلالات اضطرابی بودند.
- AtR!Sk مطالعه ای برای بررسی بیماران کودک و نوجوان سرپایی در معرض خطر رفتارهای پرخطر و خودزنی در بیمارستان دانشگاه هایدلبرگ آلمان است.
- ابزارهای پژوهش کمک‌جویی پیش از خودکشی شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، مصاحبه بالینی روانپزشکی MMSE، مصاحبه تشخیصی روانشناسی بالینی، مصاحبه افکار و رفتارهای خودزنی SITBI-G، مصاحبه مختصر عصب روانپزشکی کودکان و نوجوانان MINI KID، مصاحبه بالینی ساختار یافته DSM-IV محور II که SKID-II است، بودند.
- همچنین، برای بررسی کمک‌جویی پیش از خودکشی پرسشنامه های آنلاین علایم و نشانه های افسردگی کودک و نوجوانان DIKJ، و سیاهه علایم مرضی SCL-90-R از تمامی شرکت کنندگان به عمل آمد.
یافته های پژوهش کمک‌جویی پیش از خودکشی و خودزنی:
- در 22% از تمامی افراد، اولین رفتار خودزنی پس از مراجعه به کلینیک تخصصی روانپزشکی رخ داده بود.
- تاخیر در کمک‌جویی از متخصصان سلامت روان در نوجوانان 0.99 سال بعد از اولین خودکشی و 1.98 سال بعد از اولین خودزنی غیرخودکشی بوده است.
- کمک‌جویی برای خودکشی و خودزنی غیرخودکشی در نوجوانان دارای اختلالات دوقطبی، افسردگی، و دارای نمرات بالاتر SCL-90-R دیرتر از سایر افراد صورت می گیرد.
- میزان کمک‌جویی پیش از خودکشی و خودزنی در نوجوانان بسیار پایین بوده و اکثراً این کار با وقفه طولانی بعد از اقدام به خودزنی و خودکشی صورت می گیرد.
راهبردهای کارکردی پژوهش کمک‌جویی پیش از خودکشی و خودزنی:
- بطور معمول نوجوانان پیش از رفتارهای خودزنی غیرخودکشی و خودکشی به دنبال دریافت کمک های تخصصی روانشناسی و روانپزشکی نمی روند.
- نوجوانان با تاخیر بسیار زیادی پس از رفتارهای خودزنی و خودکشی به کمک‌جویی از متخصصان بهداشت روانی می پردازند.
- برای کمک‌جویی پیش از خودکشی، هرچه فاصله بین رخداد خودکشی و خودزنی با مراجعه به متخصصان سلامت روانی بیشتر باشد، میزان آسیب روانشناختی و اختلالات روانپزشکی در نوجوانان بیشتر می شود.
- هر چه نوجوانان با رفتارهای خودکشی و خودزنی دیرتر برای روان درمانی مراجعه نمایند، احتمال پیش آگهی ضعیف تر و ماندگار شدن اختلالات روان در آنها بیشتر خواهد بود.
- آموزش مهارت های ده گانه زندگی در کاهش رفتارهای خودزنی غیرخودکشی و خودکشی در نوجوانان، تاثیر بسیار زیادی دارد.
- لازم است ارزیابی های غربالگری سلامت روانی به طور مداوم و حداقل سالی 2 بار در تمامی بخش های جمعیتی به ویژه نوجوانان در سطح مدارس صورت پذیرد تا میزان خودکشی و خودزنی در جمعیت کاهش یابد.
Help-seeking duration in adolescents with suicidal behavior and non-suicidal self-injury
Highlights
- In a quarter of adolescents, new symptoms arose after first clinical presentation.
- Help-seeking delay for self-harm thoughts and behaviors was between 1 and 2 years.
- Help-seeking duration and severity of psychopathology are positively correlated.
- Results indicate the need for prompt professional help-seeking.
Abstract
Prompt access to appropriate professional care for adolescents with self-harm thoughts and respective behaviors (suicidal behavior and non-suicidal self-injury [NSSI]) is crucial as both are associated with an increased risk of suicide in later life.
The present study aimed to describe the duration from initial onset of thoughts and incidents of self-harm until first clinical presentation in children and adolescents and to identify factors affecting help-seeking duration.
Method:
Onset of self-harm thoughts and behaviors, time of first clinical presentation, and psychiatric and demographic variables were obtained from n = 672 adolescents (11–19 years) from the Germany-based AtR!Sk (Ambulanz für Risikoverhalten & Selbstschädigung) cohort-study at an outpatient clinic for risk-taking and self-harm behaviors.
Results:
In 22% of overall cases, the first self-harm thoughts and behaviors occurred after contact to professional care was already established.
Focusing on actual help-seeking delay only, it took between M = 0.99 years (after first suicide attempt) and M = 1.98 years (after first thoughts of NSSI) until participants sought professional help.
Overall, help-seeking duration and help-seeking delay were longer for participants with more severe psychopathology (i.e., BPD, depressive symptoms, general symptom severity).
The findings revealed a substantial delay of receiving appropriate professional care in adolescents with self-harm thoughts and behavior.
Conclusion:
The correlation between treatment latency and higher psychopathology may emphasize the need of prompt treatment.
A better understanding of barriers and facilitators to professional help will contribute to enhance measures of tailored support for young patients in their help-seeking process.
Keywords
Help-seeking duration before suicide, Adolescents Suicidal behavior, Non-suicidal self-injury NSSI in Adolescents, Health care utilization in Adolescents, Dr. Amir Mohammad Shahsavarani Help-seeking duration before suicide.
