پژوهشگران دانشگاه لندن انگلستان در پژوهشی مروری که نتایج آن به تازگی منتشر شده به بررسی رابطه بین اختلالات رشدی و نواحی مغزی مرتبط با آنها در کودکان پرداختند.
اهم یافته ها به شرح زیرند:
- به طور معمول آن دسته از اختلالات رشدی که در مدرسه شناسایی می شوند شامل اختلالات یادگیری، و طیف بیش فعالی/نقص توجه (ADHD) هستند.
- در بررسی های یادگیری ماشینی و فراتشخیصی مشخص شده است که نیم رخ های رفتاری و مغزی برای هر یک اختلالات یادگیری و طیف ADHD به شکلی خاص وجود دارد، اما رابطه بین این دو نیم رخ بسیار ضعیف است.
- در مغز به جای آن که برای اختلالات محدوده های مشخصی وجود داشته باشد، ارتباطات بین محدوده ای و الگوهای ارتباطی خاص وجود دارد که برآیند آنها منجر به بروز و حفظ اختلال می شود.
- کودکانی که بیشترین توانمندی های شناختی را دارند، بیشترین میزان سازماندهی و هماهنگی در ارتباطات بین نواحی مختلف مغزی را از خود نشان می دهند.
- تفاوت های ماکرو در ساختارهای مغزی، رابطه خاصی با توانمندی های هوشی و شناختی ندارند. همچنین در گونه های مختلف موجودات زنده، اندازه نواحی مختلف مغزی پیش بینی کننده خوبی برای عملکرد رفتاری نیستند.
- عامل اصلی تاثیرگذاری نیمرخ های مغزی بر عملکرد شناختی و رفتاری، تفاوت در سیستم های جانبی حسی و حرکتی، و سیستم های انگیزشی و توجهی مبتنی بر نورو ترنزمیترها (ناقلین عصبی) افراد است.
Developmental Disorders: Few Specific Disorders and No Specific Brain Regions
Summary
- In a large sample of children struggling to learn at school, a poor match was found between their cognitive profiles and their brain structure.
- Analyses of brain connectivity suggest network organisation is a better way to think about struggling learners.
Developmental Disorders: Few Specific Disorders and No Specific Brain Regions
In a large sample of children struggling to learn at school, a poor match was found between their cognitive profiles and their brain structure. Analys…
دیدگاهتان را بنویسید