پژوهشگران دانشگاه یورک و دانشگاه اونتاریو کانادا و دانشگاه اولدنبرگ آلمان در یک پژوهش مروری مشترک به بررسی مفهوم استعداد ورزشی و مبانی نظری آن از ابعاد مختلف روانی، اجتماعی و فیزیولوژیک پرداختند.
اهم یافته‌های این مرور انتقادی به شرح زیرند:
- استعداد در روانشناسی به معنای توانمندی‌های بالقوه فرد در هر حوزه است که می‌توانند به تنهایی یا با کمک بیرونی شکوفا شوند.
- استعداد ورزشی علی رغم داغ بودن بحث آن، دارای معنا، درک و کاربرد مشخصی که مورد توافق ورزشکاران، مربیان و متخصصان باشد، نیست.
- یکی از نکات دشوار انتخاب در استعدادیابی ورزشی این است که قهرمانان ورزشی بطور همزمان از چندین روش برای رسیدن به بهترین عملکرد و قهرمانی استفاده می‌کنند.
- به نظر می‌رسد عناصر مشترک در تعریف مفهوم استعداد ورزشی بعنوان یک ویژگی ذاتی، چندبعدی، تعاملی، پویا، و حاصل همزیستی است.
- ذاتی بودن استعداد ورزشی به معنای سرشتی بودن آن و ریشه داشتن آن در ویژگی‌های زیستی (و شاید ژنتیکی) فرد دارنده است.
- چندبعدی بودن به معنای ترکیب ابعاد جسمانی (آنتروپومورفیک و فیزیولوژیک)، تکنیکی، تاکتیکی، هیجانی، روانشناختی، و شناختی است.
- تعاملی بودن مفهوم استعداد ورزشی به معنای این است که کلیت یک استعداد ورزشی شامل چندین خصیصه است که ترکیبی بوده و موجودیت آن فراتر از جمع ساده اجزای آن است.
- پویا بودن در مفهوم استعداد ورزشی به معنای تعامل مداوم خصاصیش ژنتیک و سرشتی با محیط پیرامون و تاثیرات متقابل این دو بر یکدیگر است.
- مفهوم همزیستی در تعریف استعداد ورزشی به معنای تاثیرات اجتماعی و فرهنگی بر استعداد است؛ در طول زمان ویژگی‌های آنتروپومورفیک قهرمانی تغییر کرده و در نتیجه ارزش‌ها و مفهوم استعداد ورزشی در حوزه‌های مختلف نیز عوض شده است.
راهبردهای کارکردی:
- در حوزه استعدادیابی ورزشی، بهترین رویکرد شامل بررسی چند بعدی (آنتروپومورفیک، فیزیولوژیک، روانشناختی و عصب‌روانشناختی) ورزشکاران بالقوه است.
- در تربیت افراد با استعداد ورزشی، لازم است که همزمان با مهارت‌های خاص ورزشی، مهارت‌های عمومی و پایه روانی-شناختی آنها نیز رشد داده شوند.
- استفاده از متخصصان عصب‌روانشناسی و روانشناسی شناختی در حوزه ورزش، کمک شایانی به تقویت استعداد ورزشی افراد در دوره رشد خواهد کرد.
- صرف تمرکز بر استعدادهای ورزشی و فراموش کردن جنبه‌های روانی-اجتماعی، اخلاقی و شخصیتی رشد ورزشکاران با استعداد، بزرگترین خطر در فرآیند پرورش استعدادهای ورزشی و استعدادیابی است.
A proposed conceptualization of talent in sport: The first step in a long and winding road
Abstract
Objectives
The validity of sporting talent is hotly contested by those working, watching, and participating in sport in its variety of forms.
Despite considerable research attention to understanding talent development in sport settings, the overall utility of this concept is not known.
One of the reasons for this is that sporting talent has not been adequately conceptualized. This paper aims to provide a broad foundation for exploring talent in sport.
Design
Critical review.
Methods
Prior work from psychology, sport psychology and sport science more generally are reviewed to develop a new conceptualization of talent in sport.
Results and conclusions
- We propose a multi-faceted conceptualization of talent as:
- innate (i.e., originating in biological elements present at birth).
- multi-dimensional (i.e., consisting of capacities from a range of broad cognitive, physical, and psychological categories).
- emergenic (i.e., involving interactions among factors that combine multiplicatively).
- dynamic (i.e., evolving across developmental time due to interactions with environments and random gene expression.
- and symbiotic (i.e., cultural and social factors will determine the ultimate value of an individual’s talent).
We also suggest several avenues for future research to determine the validity of talent in sport.
لینک منبع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر 
(further reading)
(further reading)
